പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ- പൊളിച്ചെഴുതേണ്ട വാതങ്ങള്‍

വാക്‌സിന്‍ ചരിത്രം

വാക്‌സിന്റെ ചരിത്രത്തിന് മനുഷ്യനോളം പഴക്കമുണ്ട്. 1796 ൽ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ബർനിലി എന്ന ഗ്രാമത്തിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന എഡ്വേർഡ് ജന്നർ എന്ന ഡോക്ടർ ഒരു കറവക്കാരിയുടെ കൈയ്യിലെ കന്നുകാലി പോക്‌സിൽ നിന്നുള്ള പഴുപ്പ്, ജയിംസ് ഫിപ്പ് എന്ന് എട്ടുവയുകാരൻ പയ്യനിൽ കുത്തിവച്ചതാണ് ആദ്യത്തെ വാക്‌സിനേഷൻ എന്നാണ് പുസ്തകങ്ങൾ പറയുന്നത്.  എന്നാൽ ഇതിനും നൂറുക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ് ചൈനയിലും മറ്റും കന്നുകാലി പോക്‌സിൽ നിന്നുള്ള പഴുപ്പ് വസൂരിക്കെതിരെയുള്ള പ്രതിരോധ മരുന്നായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.  എന്തിനേറെ ജന്നറുടെ രാജ്യമായ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ കാർഷിക കുടുംബങ്ങൾക്കുമറിയാമായിരുന്നു, വസൂരിയിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ഒരു പ്രധാന മാർഗ്ഗം കന്നുകാലി പോക്‌സിനുപിടികൊടുക്കുക എന്നതാണെന്ന്. വാക്‌സിനേഷൻ എന്ന ചിന്തക്ക് ശാസ്ത്രീയ അടിത്തറ നൽകിയ ഒരു പരീക്ഷണം നടത്തുക മാത്രമാണ് ജന്നർ ചെയ്തത്.

ജന്നറുടെ കണ്ടെത്തലിനെ തുടർന്നുള്ള ദശകങ്ങൾക്കുള്ളിൽ വാക്‌സിനേഷൻ എന്ന തന്ത്രം പ്രത്യേകിച്ച് വസൂരിക്കെതിരെയുള്ള വാക്‌സിനേഷൻ യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽ വ്യാപകമായി.  ജന്നർ വാക്‌സിനേഷന്റെ  ഗുണഫലം കണ്ടെത്തി വെറും ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങളെ മുഴുവൻ വാക്‌സിൻ എടുക്കുന്നതിന് പ്രേരിപ്പിക്കുകയും കുടുംബസമേതം വാക്‌സിനേഷന് വിധേയരാവുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് തിരുവിതാംകൂർ രാജ്ഞി കാട്ടിയ മാതൃകയും ചരിത്രമാണ്. സാമ്യമുള്ള ഒരു രോഗമുണ്ടാക്കുന്ന പഴുപ്പിനെ മറ്റൊരു രോഗം തടയുന്നതിനുള്ള വിദ്യയാക്കുന്നതിനപ്പുറത്ത് മനുഷ്യന്റെ രോഗപ്രതിരോധ ശക്തിയെ സ്വാധീനിച്ച് രോഗങ്ങൾ വരുന്നതു തടയുക എന്ന തന്ത്രത്തിന് അല്ലെങ്കിൽ സയൻസിന് അടിത്തറയായത് 1885 ൽ ലൂയിപാസ്റ്റർ പേപ്പട്ടി വിഷത്തിന് കണ്ടെത്തിയ വാക്‌സിനാണ്. എന്നാൽ രോഗപ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകളുടെ ചരിത്രത്തിൽ സുവർണ്ണ ലിപികളിൽ എഴുതപ്പെടേണ്ടത് 1960 നും 1970 നും മധ്യേ ലോകാരോഗ്യ സംഘടന വസൂരിക്കെതിരെ സംഘടിപ്പിച്ച പ്രചരണവും അതേ തുടർന്ന് 1978-ാംമാണ്ടോടുകൂടി വസൂരി ലോകത്തു നിന്നും വിടപറഞ്ഞതുമാണ്. അതോടുകൂടി മാരക രോഗങ്ങളെ നിർമ്മാർജ്ജനം ചെയ്യുന്നതിന് ഈ മാന്ത്രിക കുത്തിവയ്പ്പുകൾക്ക് കഴിയും എന്ന തോന്നലിന് മനുഷ്യഹൃദയങ്ങളിൽ വേരൂന്നാൻ കഴിഞ്ഞു. തുടർന്ന് കുട്ടികളുടെ കുത്തിവയ്പിന് കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം നൽകിയാൽ അതിലൂടെ കുറെ ഏറെ പകർച്ചവ്യാധികളെ കാലക്രമത്തിൽ നിർമ്മാർജ്ജനം ചെയ്യുന്നതിനും കഴിയും എന്ന് ലോകാരോഗ്യ സംഘടനയ്ക്കും കുട്ടികൾക്കായുള്ള സംഘടനയായ യൂണിസെഫിനും ബോധ്യപ്പെട്ടു.  അങ്ങനെ 1974 ഓടു കൂടി എക്‌സ്പാന്റഡ് പ്രോഗ്രാം ഫോർ ഇമ്മ്യൂണൈസേഷൻ (ഇ. പി. ഐ) എന്ന മാർഗ്ഗരേഖ രൂപപ്പെട്ടുവന്നു. ഇതേ  തുടർന്നാണ് യൂണിവേഴ്‌സൽ ഇമ്മ്യൂണൈസേഷൻ പ്രോഗ്രാം എന്ന പേരിൽ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക്, പ്രതിരോധിക്കാൻ കഴിയുന്ന രോഗങ്ങൾക്കെതിരെ കുത്തിവയ്പിനായുള്ള ദേശീയ പരിപാടി (യു. ഐ. പി.) നമ്മുടെ നാട്ടിൽ നടപ്പിലാക്കിയത്. ക്ഷയരോഗത്തിനുള്ള കുത്തിവയ്പായ ബി. സി. ജി., പിള്ളവാതത്തിനുള്ള പോളിയോ തുള്ളിമരുന്ന്, ഡിഫ്തീരിയ, വില്ലൻചുമ, ടെറ്റനസ്, ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി, ഹീമോഫിലസ് ഇൻഫ്‌ളൂവൻസാ ന്യൂമോണിയ എന്നിവയ്‌ക്കെതിരെയുള്ള വാക്‌സിനുകൾ (ഒന്നിച്ചോ, അല്ലാതെയോ), അഞ്ചാംപനിക്കെതിരെയുള്ള കുത്തിവയ്പ് എന്നിവയാണ് യു. ഐ. പി. യിലൂടെ ഇപ്പോൾ ലഭ്യമാക്കിയിട്ടുള്ളത്. ഈ രോഗങ്ങൾക്കെതിരെയുള്ള എല്ലാ വാക്‌സിനുകളുടെയും പ്രാഥമിക കുത്തിവയ്പുകൾ, ജനിച്ച് ഒരു വർഷത്തിനകം നൽകുക എന്നതാണ് നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന തന്ത്രം, എന്തെന്നാൽ ഈ രോഗങ്ങളെല്ലാം തന്നെ ഒരു വർഷത്തിൽ താഴെ പ്രായമുള്ള കുട്ടികളെ മാരകമായി ബാധിക്കാം.  മാത്രമല്ല ഭാരതം പോലെ ഒരു രാജ്യത്ത് തീരെ ചെറിയ കുട്ടികൾക്ക് പകർച്ചവ്യാധികൾ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യതയും കൂടുതലാണ്.

പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പുകളുടെ പ്രകടനം സംസ്ഥാനത്ത് പ്രതിരോധ മരുന്നുകൾകൊണ്ട് തടയാവുന്ന രോഗങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കണമെങ്കിൽ, അല്ലെങ്കിൽ അവയുടെ നിരക്ക് വളരെ താഴ്ത്തികൊണ്ടുവരണമെങ്കിൽ രോഗപ്രതിരോധ വാക്‌സിനുകൾ 85 ശതമാനം മുതൽ 95 ശതമാനം വരെ കുട്ടികളെങ്കിലും എടുത്തിരിക്കണമെന്നാണ് പഠനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത്. യൂണിവേഴ്‌സൽ ഇമ്മ്യൂണൈസേഷൻ പ്രോഗ്രാം എന്ന ബൃഹത്പദ്ധതി തുടങ്ങി കാൽനൂറ്റാണ്ട് പിന്നിടുമ്പോഴും രാജ്യത്ത് വാക്‌സിനേഷൻ എടുക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ എണ്ണം ആശാവഹമായ കണക്കുകളിൽ നിന്നും വളരെയധികം പിന്നിലാണ്. അതു മാത്രമല്ല കഴിഞ്ഞ കുറെ വർഷങ്ങളായി ഇതിലുണ്ടായ പുരോഗതിയും ആശാവഹമല്ല. നാഷണൽ ഫാമിലി ഹെൽത്ത് സർവ്വേയുടെ കണക്കുകൾ പട്ടിക 1 ൽ നൽകിയിരിക്കുന്നു. ദേശീയ ഗ്രാമീണ ആരോഗ്യദൗത്യം (എൻ. ആർ.എച്ച്. എം.) നടപ്പിൽ വന്നതിനുശേഷം കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് മുതൽ ഏഴു വർഷങ്ങളിൽ വാക്‌സിനേഷൻ നിരക്കിൽ കാര്യമായ പുരോഗതി ഉണ്ടായതായി പറയപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ ഇതിന്റെ കണക്കുകൾ പൂർണ്ണമായി ലഭ്യമല്ല.

സർക്കാരോ സമൂഹമോ നൽകുന്ന ആരോഗ്യ രക്ഷാസേവനങ്ങളിൽ രോഗ പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പിൽ നിന്നു മാത്രം എന്തേ പൊതുജനങ്ങൾ അകന്നുപോകുന്നു എന്നത് അലോസരപ്പെടുത്തുന്ന, എന്നാൽ ഉയർത്തപ്പെടേണ്ട ഒരു പ്രശ്‌നമാണ്. ശിശുമരണനിരക്കിലും ആയൂർദൈർഘ്യത്തിലും കേരളത്തോട് കിടപിടിക്കുന്ന മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലെല്ലാം തന്നെ ഇമ്മ്യുണൈസേഷന്റെ പ്രചാരം 95 ശതമാനമോ അതിനു മുകളിലോ ആണ്.  എന്നാൽ കേരളത്തിൽ ഇത് 75 ശതമാനം മാത്രമാണ്.  മാത്രമല്ല, ജനങ്ങൾക്ക് കുത്തിവെയ്പ്പുകളിലുള്ള വിശ്വാസം ദിനംപ്രതി നഷ്ടപ്പെടുന്നതായി പൊതുജനാരോഗ്യരംഗത്തുള്ളവർ ഭയപ്പെടുന്നു. അതിനിടയിൽതന്നെ സംസ്ഥാനത്ത് പലയിടത്തും വാക്‌സിൻ കാരണം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഡിഫ്തീരിയ, മീസിൽസ് തുടങ്ങിയ രോഗങ്ങൾ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുന്നുണ്ട്.

ഈ അവസരത്തിൽ ചില ചോദ്യങ്ങൾക്ക് പ്രസക്തിയുണ്ട്.  സർക്കാർ ജനങ്ങൾക്കായി നൽകുന്ന പ്രതിരോധ മരുന്നുകളിൽ ജനങ്ങൾക്ക് എത്രത്തോളം വിശ്വാസമുണ്ട്? ഈ വിശ്വാസത്തിന് കാലം ചെല്ലുന്തോറും മങ്ങലേൽക്കുന്നുണ്ടോ? സത്യത്തിൽ ജനതക്ക് ആവശ്യമുള്ളതു തന്നെയാണോ സർക്കാർ നൽകുന്നത് ? പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പുകളുടെ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിൽ ബാഹ്യശക്തികളുടെ ഇടപെടൽ എത്രത്തോളമുണ്ട്? തുടങ്ങിയ ഒട്ടനവധി ചോദ്യങ്ങൾ നമ്മൾ ചോദിക്കുകയും അതിനൊക്കെ മറുപടി കണ്ടെത്തുകയും വേണം.   ഓരോ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ പുതുതായി കൊണ്ടുവരുമ്പോഴും, അത്തരം ഒരു തീരുമാനത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നതിനുണ്ടായ കാരണങ്ങൾ, പുതിയ തന്ത്രത്തിലൂടെ സമൂഹം കൈവരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ലക്ഷ്യങ്ങൾ, പുതിയ സങ്കേതം ഉപയോഗിച്ച നാടുകളിൽ ഉണ്ടായ പാർശ്വഫലങ്ങളും അവയുടെ നിരക്കുകളും, പാർശ്വഫലങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് എത്ര ഇരട്ടിയാണ് പ്രതീക്ഷിതഗുണഫലങ്ങൾ തുടങ്ങി എല്ലാ കാര്യങ്ങളും സർക്കാർ പൊതുജനസമക്ഷം അവതരിപ്പിച്ച് ജനവിശ്വാസം ആർജ്ജിക്കേണ്ടതാണ് എന്നതിലും തർക്കമില്ല.  പുത്തൻ പരീക്ഷണങ്ങളും അതിനെതുടർന്ന് ഉയർന്നുവരുന്ന വാദങ്ങളും കുത്തിവയ്പ്പുകളിലുള്ള വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയാൽ അത് വീണ്ടും ആർജ്ജിക്കാൻ തലമുറകൾ വേണ്ടി വന്നേക്കാം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ വളരെ കരുതലോടെ വേണം കുത്തിവെയ്പ്പുകളിൽമേലുള്ള വാദമുഖങ്ങളെ സമീപിക്കാൻ.

ഇന്ത്യയിൽ പോളിയോവാക്‌സിൻ സാർവത്രികമാകാൻ തുടങ്ങിയ ആയിരത്തിതൊള്ളായിരത്തി എൺപതുകൾ മുതലാണ് പോളിയോകേസുകൾ വൻതോതിൽ കുറഞ്ഞു വന്നത് എന്നത് ചിത്രത്തിൽ വളരെ വ്യക്തമാണ്.  മറ്റ് വികസ്വര രാജ്യങ്ങളിലും ഇതുതന്നെയാണ് സ്ഥിതി 

കേരളത്തിൽ പോലും അനേകം കുട്ടികളെ ബാധിച്ചിരുന്ന രോഗമാണ് പോളിയോ എന്ന് സംസ്ഥാനത്ത് ജീവിക്കുന്ന മിക്കവർക്കും ബോധ്യമുള്ളകാര്യമാണ്. നൂറ്റാണ്ടുകൾകൊണ്ട് നമ്മുടെ ജനത ഇതിനെതിരെ നേടിയ പ്രതിരോധ ശക്തിയെക്കാൾ 1980 മുതൽ 2000 മാണ്ടുവരെയുള്ള 20 വർഷങ്ങളിൽ സംസ്ഥാനത്തെ പോളിയോ കേസുകളുടെ തോത് വളരെ വേഗത്തിൽ കുറഞ്ഞ് 2000 മാണ്ടിൽ അവസാനിക്കുകയുയായിരുന്നു എന്ന് കാണാൻ കഴിയും. നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഇപ്പോൾ പോലും കുട്ടികാലത്ത് പോളിയോ ബാധിച്ച ധാരാളം ആളുകളെ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. എന്നാൽ അവരുടെ പ്രായം ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത് 15 വയസ്സിന് മുകളിലെങ്കിലും ആയിരിക്കുമെന്ന് മാത്രം (മിക്കവർക്കും 30 വയിന് മുകളിൽ). വാരികയിൽ പോളിയോബാധിതരായ രണ്ട് കുട്ടികൾ സ്‌കൂൾ യൂണിഫോമിൽ നിൽക്കുന്ന ചിത്രം കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത്തരത്തിലുള്ള ചിത്രം നമ്മുടെ സ്‌കൂളുകളിൽ നിന്നും പ്രത്യക്ഷമായത് പോളിയോ പ്രതിരോധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ സാർവത്രികമായ ചുരുങ്ങിയ കാലയളവിലാണ്.

മിക്ക ആളുകൾക്കും രോഗങ്ങളോട് സ്വാഭാവിക രോഗപ്രതിരോധ ശക്തി ഉണ്ടാകും. അതിനാൽ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ ആവശ്യമില്ല എന്നാണ് ലേഖകൻ സമർത്ഥിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്. നമുക്കുചുറ്റുമുള്ള അണുജീവികൾ നമ്മെ തുടർച്ചയായി ആക്രമിക്കുന്നതുമൂലമാണ് ഈ സ്വാഭാവിക രോഗപ്രതിരോധശക്തി കൈവരുന്നത്.  അതുകൊണ്ടുതന്നെ കുഞ്ഞുങ്ങളിൽ ഇത് തീരെ കുറവായിരിക്കും മുതിരുന്നതനുസരിച്ച് വർദ്ധിച്ചുവരാനാണ് സാദ്ധ്യത. മരണങ്ങളും അവശതകളും കൂടുതൽ ഉണ്ടാക്കാൻ കഴിയുന്ന പകർച്ചവ്യാധികൾക്കെതിരെ ഓരോ സമൂഹവും ഇത്തരത്തിൽ പ്രതിരോധശക്തി നേടുന്നതിനിടയിൽ ഒട്ടേറെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കുരുതികൊടുക്കേണ്ടിവരുന്നു. ഇത് തടയാൻ കുത്തിവയ്പ്പുകൾക്കാകും. ഉദാഹരണത്തിന് മീസിൽസ് എന്ന രോഗത്തിനെതിരെ ഒരു കുഞ്ഞിന് സ്വാഭാവിക പ്രതിരോധ ശക്തി ലഭിക്കുന്നതിന് ക്ലിനിക്കൽ ആയോ സബ്ക്ലിനിക്കൽ ആയോ  ഒരു മീസിൽസ് അണുബാധ ഉണ്ടാകേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.  ഈ അണുബാധയെ അതിജീവിക്കുന്നപക്ഷം അയാൾക്ക് സ്വാഭാവിക രോഗപ്രതിരോധ ശക്തി ലഭിക്കും. എന്നാൽ നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് പലപ്പോഴും ഈ അതിജീവനശേഷി ഇല്ലാ എന്നതുകൊണ്ടാണ് മരണമുണ്ടാക്കുന്ന രോഗങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ മീസിൽസ് ഇപ്പോഴും മുൻപന്തിയിൽ നിൽക്കുന്നത്.

മിക്ക പകർച്ചവ്യാധികളും കുറയുന്നത് മനുഷ്യന്റെ ശീലങ്ങളിലും (വ്യക്തിശുചിത്വം, സാമൂഹ്യശുചിത്വം, ഭക്ഷണശീലങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ) ജീവിതസാഹചര്യങ്ങളിലും ഉണ്ടായിരിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങൾ മൂലമാണ് എന്നത് തർക്കമറ്റ വസ്തുതയാണ്. അതേസമയം കുത്തിവയ്പ്പുകളും അതിന്റേതായ പങ്കുവഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഭൂമുഖത്തുനിന്ന് തന്നെ അപ്രത്യക്ഷമായ വസൂരിയുടെയും, ഒരു തുടച്ചുനീക്കലിന്റെ വക്കത്തു നിൽക്കുന്ന പോളിയോയുടെയും ചരിത്രം സത്യസന്ധമായി വിലയിരുത്തിയാൽ തന്നെ ഇതു മനസ്സിലാകും. അതേസമയം ഇപ്പോഴും നിലവാരമുള്ള വാക്‌സിൻ കണ്ടെത്താൻ കഴിയാത്ത മലേറിയ എന്ന രോഗം നൂറ്റാണ്ടുകളായി അവശതകളും മരണങ്ങളും വിതച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.  കേരളത്തിന്റെ കാര്യമെടുത്താൽ ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകൾക്ക് ഓരോവർഷവും ഡെങ്കിപ്പനി ബാധിക്കുകയും നൂറുകണക്കിനാളുകൾ മരണപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.  ഡെങ്കിപ്പനിക്കെതിരെ ഒരു കുത്തിവയ്പ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ കുഞ്ഞുങ്ങളുൾപ്പടെ ഒട്ടേറെ ആളുകളുടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ നമുക്കു കഴിയുമായിരുന്നു. ഡെങ്കിപ്പനിക്കെതിരെ ഒരു വാക്‌സിൻ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുകയാണോ അതോ ഈ രോഗത്തിനെതിരെ സ്വാഭാവിക പ്രതിരോധശക്തി കൈവരുന്നതും കാത്തിരിക്കുകയാണോ ശാസ്ത്രലോകം ചെയ്യേണ്ടത്? മനുഷ്യന് ഒട്ടും തന്നെ സ്വാഭാവിക പ്രതിരോധശക്തി അവകാശപ്പടാൻ കഴിയാത്ത പുത്തൻരോഗങ്ങൾ ദിനംപ്രതി എന്നോണം കണ്ടെത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 40 വർഷത്തിൽ കൂടുതൽ പഴക്കമില്ലാത്ത ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി എന്ന അണുബാധയാണ് ഇന്ന് കരളിന്റെ അർബുദബാധയുടെ പ്രധാനകാരണം. ഇതിനെ തടയാൻ കുട്ടികാലത്തുതന്നെ നൽകുന്ന കുത്തിവയ്പ്പുകൾക്കു കഴിയും എന്നതിന് അർത്ഥം നാളത്തെ കാൻസറുകളിൽ നിന്നും ഒരു പരിധിവരെ നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കാൻ നമുക്കുകഴിയും എന്നാണ്. അതിനെ നിരാകരിക്കുകയാണ് കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് കുത്തിവയ്പ്പ് നൽകാത്തതിലൂടെ ചില രക്ഷിതാക്കൾ ചെയ്യുന്നത്.  അടുത്തകാലത്തായി പടർന്നുപന്തലിച്ച എച്ച് 1 എൻ 1 എന്ന രോഗത്തെ പ്രതിരോധിക്കുന്നതിൽ അതിനെതിരെയുള്ള കുത്തിവയ്പ്പ് വഹിച്ചപങ്ക് വിലയിരുത്തുന്നതും നന്നായിരിക്കും. നാളെ HIV- AIDSന് ഒരു പ്രതിരോധകുത്തിവയ്പ്പ് കണ്ടെത്തിയാൽ, ഈ രോഗം ഇപ്പോൾ തന്നെ കുറഞ്ഞുവരുന്നു എന്ന കാരണം പറഞ്ഞ് അതിനെ നിരാകരിക്കുവാൻ നമുക്ക് കഴിയുമോ ?

കേരളത്തിൽ ഇപ്പോൾ നൽകിവരുന്ന പോളിയോ തുള്ളിമരുന്നുകൾ (പ്രത്യേകിച്ചും പൾസ് പോളിയോ പരിപാടി) ആവശ്യമാണോ എന്നത് ഉയർത്തേണ്ട ഒരു ചോദ്യമാണ്.  കാരണം 2000 മാണ്ടിനുശേഷം നമ്മുടെ സംസ്ഥാനത്ത് ഒരു കുട്ടിയ്ക്കും പോളിയോ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.  ഇത്തരത്തിൽ പോളിയോബാധ ഇല്ലാത്ത മറ്റിടങ്ങളിൽ നൽകുന്നതുപോലെ നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കും തുള്ളിമരുന്നിന് പകരം കുത്തിവയ്പ്പ് നൽകേണ്ടതാണ്.  പോളിയോ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ വാക്‌സിൻ ഇൻഡ്യൂസ്ഡ് പോളിയോ ഉണ്ടാക്കുകയില്ല.  രണ്ടാമത്തെ ഭാഗിക യോജിപ്പ് പെന്റാവാലന്റ് വാക്‌സിൻ വിവാദത്തെ സംബന്ധിച്ചാണ്.  പെന്റാവാലന്റ് വാക്‌സിൻ ലക്ഷ്യം വയ്ക്കുന്ന രോഗങ്ങൾക്കെല്ലാം തന്നെ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ ആവശ്യമാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കുമ്പോൾ തന്നെ, ഇപ്പോൾ നൽകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കുത്തിവയ്പ്പ് ഉണ്ടാക്കിയതായി പറയപ്പെടുന്ന മരണങ്ങൾ സമഗ്രമായ ഒരു അന്വേഷണം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. ഈ വിഷയത്തിൽ ആരോഗ്യമേഖലയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന മിക്കവിദഗ്ധരുടെയും നിലപാട് നിക്ഷേധാത്മകമായിരുന്നു എന്ന് പറയാൻ ഇത് എഴുതുന്ന ആൾക്ക് യാതൊരു മടിയുമില്ല.
പെന്റാവാലന്റ് വാക്‌സിൻ
ഡിഫ്തീരിയ, വില്ലൻചുമ, ടെറ്റനസ് എന്നീ രോഗങ്ങൾക്കു പുറമേ ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി, ഹിമോഫിലസ് ഇൻഫ്‌ളുവൻസ അണുബാധ എന്നീ രോഗങ്ങൾക്കും പ്രതിരോധശക്തി നൽകുന്ന വാക്‌സിനുകളാണ് പെന്റാവാലന്റിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്.  ഈ രോഗങ്ങൾക്കെതിരെയുള്ള പ്രതിരോധശക്തി നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമുണ്ടോ എന്നുള്ളതാണ് ഉയർന്നുവരുന്ന ഒരു ചോദ്യം.  ഇതിൽ ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി അണുബാധയെക്കുറിച്ചുള്ള ചില വിവരങ്ങൾ താഴെ കൊടുക്കുന്നു.
1. ഭാരതമുൾപ്പെടുന്ന ദക്ഷിണ പൂർവ്വ ഏഷ്യൻ പ്രദേശത്ത് ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി അണുബാധ വളരെ കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നു.
2. ഇതിനെ പ്രതിരോധിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഫലപ്രദമായ വാക്‌സിൻ നിലവിലുണ്ട്.
3. കുട്ടികളിലുണ്ടാകുന്ന ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി അണുബാധയ്ക്ക് മുതിർന്നവരിലുള്ളതിനെ അപേക്ഷിച്ച് ഗുരുതരമായ കരൾ രോഗങ്ങളുണ്ടാക്കാൻ കഴിയും. അതിനാൽ പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ കുട്ടിക്കാലത്തു തന്നെ നൽകുന്നതാണ് നല്ലത്.
4. ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി വൈറസ് സൂചികളിലും മറ്റും മാസങ്ങളോളം നിലനിൽക്കുമെന്നുള്ളതും സൂര്യപ്രകാശം, വീര്യം കുറഞ്ഞ അണുനാശിനികൾ തുടങ്ങിയവ അവയെ നശിപ്പിക്കാൻ പര്യാപ്തമല്ല എന്നുമുള്ള വസ്തുത. അതുകൊണ്ട് നമ്മുടെ കുട്ടികൾക്ക് അണുബാധയുണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത ഏറുന്നു.
ഹീമോഫിലസ് ഇൻഫ്‌ളുവൻസ എന്ന രോഗകാരിക്കെതിരെയുള്ള കുത്തിവയ്പാണ് പുതുതായി ചേർത്തിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു വാക്‌സിൻ.  ഈ രോഗാണുവാകട്ടെ ലോകമെമ്പാടുമുണ്ടാകുന്ന ന്യുമോണിയയുടെയും മസ്തിഷ്‌കജ്വരത്തിന്റെയും പ്രധാന കാരണങ്ങളിലൊന്നാണു താനും. ഈ രോഗങ്ങൾ ലോകത്തിൽ തന്നെ ഏറ്റവും അധികം കാണപ്പെടുന്നത് ഭാരതത്തിലെ കുട്ടികളിലാണ്.
ചെവി പഴുപ്പുമുതൽ മസ്തിഷ്‌കജ്വരം വരെയുള്ള അണുബാധകളെ കുറച്ചൊക്കെ പ്രതിരോധിക്കുന്നതിന്  പുതിയ കുത്തിവയ്പിനു കഴിയുമെന്ന വസ്തുതയും മറ്റുചിലരാജ്യങ്ങളിലും നമ്മുടെ സ്വകാര്യ മേഖലയിലും  വർഷങ്ങളായി ഈ കുത്തിവയ്പ് നൽകിവരുന്നുണ്ട് എന്ന വസ്തുതയുമാണ് ദേശീയ രോഗപ്രതിരോധ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഭാഗമായി പെന്റാവാലന്റ് വാക്‌സിൻ നൽകുന്നതിനെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നതിന് മെഡിക്കൽ സമൂഹത്തെ പ്രേരിപ്പിച്ച ഘടകങ്ങൾ. അതുമാത്രമല്ല ഇത്രയും മരുന്നുകൾ ഒറ്റകുത്തിവയ്പിൽ നൽകുന്നത് കുട്ടികളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ആശ്വാസകരമാണ്. വേദനയും മറ്റ് ബുദ്ധിമുട്ടുകളും അത്രയും കുറവ്. കുത്തിവയ്പിനുള്ള മരുന്നുകൾ ശേഖരിച്ച് സൂക്ഷിക്കുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥരെ സംബന്ധിച്ചും ഇത്തരത്തിലുള്ള കുത്തിവയ്പുകൾ എളുപ്പമാണ് എന്നു കാണാവുന്നതാണ്.

പെന്റാവാലന്റ് വാക്‌സിനെ തുടർന്നുണ്ടായതായി പറയപ്പെടുന്ന മരണങ്ങൾ
കുഞ്ഞുങ്ങളിലുണ്ടാകുന്ന പകർച്ചവ്യാധികളും തദ്വാര ഉണ്ടാകുന്ന മരണങ്ങളും തടയുന്നതിൽ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ എത്രത്തോളം വിജയിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നത് ഈ മേഖലയിൽ മുന്നേറിയിട്ടുള്ള ഏതൊരു രാജ്യത്തിന്റെ ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാലും മനിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളു. വസൂരി എന്ന മാരകരോഗത്തെ ഭൂമുഖത്തുനിന്നു തന്നെ തുടച്ചുനീക്കുന്നതിന് ഇത് നമ്മെ സഹായിച്ചു. പോളിയോ പോലെയുള്ള മറ്റ് പലരോഗങ്ങളും സമീപഭാവിയിൽത്തന്നെ നിർമ്മാർജ്ജനം ചെയ്യുപ്പെടുമെന്ന് നാം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ കുത്തിവയ്പ്പുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ശാസ്ത്രസത്യങ്ങളെ നിരാകരിക്കുന്നതിലേക്കും ജനങ്ങളുടെ മനസ്സിലുള്ള കുത്തിവയ്പ്പുകളുടെ വിശ്വാസ്യതയ്ക്ക് കോട്ടം തട്ടുന്ന രീതിയിലോ പെന്റാവാലന്റ് വാക്‌സിനുകളെപറ്റിയുള്ള ഈ ചർച്ച വഴിതെറ്റിപോകാതിരിക്കാൻ നാം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് ആദ്യമേ പറയട്ടെ.  അതേസമയം തന്നെ, നൽകുന്ന കുത്തിവയ്പ്പുകൾ സുരക്ഷിതമായിരിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.  പെന്റാവാലന്റ് വാക്‌സിൻ നൽകിയതിനെതുടർന്ന് 16 മരണങ്ങൾ സംസ്ഥാനത്ത് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തതായി നാം ഇപ്പോൾ അറിയുന്നു.  ഇത്തരത്തിലുള്ള സംശയങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ തന്നെ അതിനെ കുത്തിവയ്പുകൾ എന്ന സങ്കേതത്തിന് എതിരെയുള്ള യുദ്ധമായി കാണുകയും, ഈ സംശയങ്ങളെ ഒന്നും തന്നെ മുഖവിലയ്‌ക്കെടുക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സമീപനമാണ്  ആരോഗ്യരംഗത്തുള്ളവർ ചെയ്യുന്നത് എന്ന് പറയാതെ നിവൃത്തിയില്ല.  കുത്തിവയ്പ്പുകൾമൂലം ഉണ്ടാകുന്ന പനി, ചൊറിച്ചിൽ തുടങ്ങിയ പാർശ്വഫലങ്ങളെ കുറിച്ചല്ല മറിച്ച് മരണങ്ങളെകുറിച്ചാണ് നാം ചർച്ചചെയ്യുന്നത് എന്ന് ഓർക്കുന്നത് നന്നായിരിക്കും.  ഇത്തരത്തിലുണ്ടായ മരണങ്ങൾ എല്ലാം ഓഡിറ്റുചെയ്യുകയും മറ്റ് വ്യക്തമായ കാരണങ്ങൾ ഒന്നും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ അത് വാക്‌സിൻ കാരണം തന്നെ ഉണ്ടായതായി വിലയിരുത്തുകയും വേണം എന്ന അഭിപ്രായമാണ് ഈ ലേഖകനുള്ളത്.
അതോടൊപ്പം ആരോഗ്യവകുപ്പ് ചെയ്യേണ്ടതായ ഒട്ടനവധി കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്.  അവയിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനം പോളിയോ തുള്ളിമരുന്നുകളെ അപേക്ഷിച്ച് പാർശ്വഫലങ്ങൾ കുറഞ്ഞ പോളിയോ കുത്തിവയ്പുകൾ സാർവ്വത്രികമാക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ തുടരുകയും തീവ്രമാക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്. അല്ലെങ്കിൽ നാളെ ഇത് ഒരു പുതിയ പൊതുജനാരോഗ്യപ്രശ്‌നമായി ഉയർന്നുവരികയും നമ്മുടെ കുത്തിവയ്പ് നിരക്കുകളെ പൊതുവിൽ പിന്നോട്ടുവലിക്കുന്നതിന് കാരണമാവുകയും ചെയ്യും.

ആരോഗ്യവകുപ്പ് അടിയന്തിരമായി ഇടപെടേണ്ട ചില മേഖലകൾ
1) സംസ്ഥാനത്ത് ഉണ്ടാകുന്ന എല്ലാ ശിശുമരണങ്ങളും (ഒരു വയിൽ താഴെ ഉണ്ടാകുന്ന മരണങ്ങൾ) മെഡിക്കൽ ഓഡിറ്റിങ്ങിന് വിധേയമാക്കുക.
2) വാക്‌സിനേഷൻ നിരക്കുകൾ താഴെ പോകുന്നതെന്തുകൊണ്ട് എന്ന്     കണ്ടെത്തി അവ പരിഹരിക്കുക.
3) പുതുതായി കൊണ്ടുവരാൻ പോകുന്ന വാക്‌സിനേഷൻ സങ്കേതങ്ങളുടെ പ്രസക്തി, ആവശ്യകത തുടങ്ങിയവ ജനങ്ങളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നതിന് കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം നൽകുകയും ജനവിശ്വാസം ആർജ്ജിച്ചതിനുശേഷം മാത്രം ഇവ നടപ്പിൽ വരുത്തുകയും ചെയ്യുക.
4) പുതുതായി കൊണ്ട് വന്ന വാക്‌സിനേഷൻ വിദ്യകളുടെ ഗുണ-ദോഷവിചിന്തനം കൃത്യമായ ഡാറ്റാ ഉപയോഗിച്ചുതന്നെ നടത്തുകയും (വിദഗ്ദ്ധഭിപ്രായമല്ല) അത് പൊതുജനസമക്ഷം അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക.  ഫലപ്രാപ്തികുറവാണെന്നോ പാർശ്വഫലങ്ങൾ കൂടുതലാണെന്നോ കാണുന്ന പക്ഷം ഇത്തരം മാറ്റങ്ങൾ പൂർണ്ണമായും തള്ളിക്കളയേണ്ടതാണ്.
5) കുത്തിവെയ്പ്പ് കാരണം ഉണ്ടാകുന്ന മരണങ്ങൾ ഉൾപ്പടെയുള്ള പാർശ്വഫലങ്ങളെ ഒരു ഇൻഷുറൻസ് പദ്ധതിയ്ക്കുള്ളിൽ കൊണ്ടുവരികയും ഇതിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം സർക്കാർ ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്യുക.
6) പൊതുമേഖലയിൽ നിൽക്കുന്ന (ദേശീയ വൈറോളജി ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട്, രാജീവ് ഗാന്ധി ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് ബയോടെക്‌നോളജി, തുടങ്ങിയവ) സാങ്കേതിക സ്ഥാപനങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ നമ്മുടെ നാട്ടിൽ പടർന്നു പിടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന രോഗങ്ങൾക്ക് (ചിക്കൻഗുനിയ, ഡെങ്കി, എലിപ്പനി തുടങ്ങിയവ) വാക്‌സിനേഷൻ സങ്കേതങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങൾ ആരായുക.
7) വാക്‌സിൻ കൊണ്ട് പ്രതിരോധിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന എല്ലാ രോഗങ്ങളെയും അടുത്ത 10-15 വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നിർമ്മാർജ്ജനം ചെയ്യാനുതകുന്ന ഒരു ക്രിയാത്മക പദ്ധതി സംസ്ഥാനത്ത് ആവിഷ്ക്കരിച്ച് നടപ്പിലാക്കുക.